Keterlarutan berlaku dalam keseimbangan dinamik. Maksudnya, keterlarutan terhasil daripada proses pelarutan dan penggabungan fasa yang serentak dan bertentangan (seperti pemendakan pepejal). Keseimbangan keterlarutan berlaku apabila kedua-dua proses berlangsung pada kadar yang malar.

Istilah keterlarutan juga digunakan dalam beberapa bidang di mana zat terlarut diubah oleh solvolisis. Contohnya, banyak logam dan oksidanya dikatakan "boleh larut dalam asid hidroklrik", sedangkan asid akua ini hanya mendegradasikan pepejal itu dan menghasilkan produk boleh larut dalam proses tak berbalik. Kebanyakan pepejal ion juga didegradasi oleh pelarut berkutub, tetapi proses ini boleh berbalik. Dalam keadaan di mana zat terlarut tidak dapat dikembalikan dengan pengewapan pelarut, proses tersebut dinamakan solvosis. Konsep termodinamik keterlarutan tidak boleh digunakan secara terus kepada solvosis.

Apabila satu zat terlarut melarut, ia boleh membentuk beberapa spesis berbeza dalam larutan itu. Misalnya, ampaian akua ferus hidroksida, Fe(OH)2, boleh mengandungi siri [Fe(H2O)6 - x(OH)x](2 - x)+ dan juga spesis oligomer lain. Tambahan lagi, keterlarutan ferus hidroksida dan komposisi komponen-komponen boleh larutnya bergantung kepada pH. Secara amnya, keterlarutan dalam fasa pelarut boleh diberikan hanya bagi zat terlarut tertentu yang stabil secara termodinamik, dan nilai keterlarutan akan mengambil kira semua spesis dalam larutan (dalam contoh di atas, semua kompleks yang mengandungi besi).